[1] Desconectada. Desconectadita del todo estoy. No conocía a The Homens pero desde el enlace que has puesto se puede escuchar su música así que ahora estoy en ello...

[2] Prosiga, pues, con The Dogs. (De los que ya hablaré, si el tiempo y la distancia...)

[3] Efestivamente.... ...os nosos Dogs son franceses e ochenteiros (http://dogs.connection.free.fr/), pero os seus tampouco teñen desperdicio!! Grazas, polo comentario e polo descubrimento, e saúde os meus primos...

[4] Thanx. Xa se asegurou vostede un lugar no noso corazonciño de Homens. Pregunta: ser parente de Martin Wu confíreme tamén condición de chino?

Abrazos feroces!

[5] Thanx. Xa se asegurou vostede un lugar no noso corazonciño de Homens. Pregunta: ser parente de Martin Wu confíreme tamén condición de chino?

Abrazos feroces!

[6] O bo de... ser galego é que calquera pode selo. Sospeito, nembargantes, que un chino non se fai, adóptase. A outra alternativa, máis difícil (ou máis sinxela, segundo se mire, xa que as probabilidades de ve-la luz aló son maiores que en -escribireino mal, seguro- Liechestein), a outra alternativa, dicía, para ser chino é nacer chinés. En fin, ser chino cada día é máis difícil. Eu, humildemente, amarilleo (sic) o que podo, pero os ollos non se me terminan de rasgar.

[7] O señor Martin e a familia Wu. Xa sabedes: onden comen dous, tocan tres.

Por certo, os Dogs están ben (aínda que eu todavía non aturo a fugacidade dos ianquis e británicos rocanroleiros: cincoenta minutos -ja, con sorte- e andando para a casa), pero cousa nova non é que fagan. Aló quixéronos facer pasar (Libertines mediante) polos Strokes ingleses e, tal e como está o conto (musical), non lles foi nada mal: déronlle un adianto (en cartiños), grabáronlle o disco e sacáronos o ano pasado na portada do NME, compartindo, eso sí, foto e texto coa última enfornada do país. Últimamente non fun a ningún concerto seu, pero xa nos entendemos.

Bicos e apertas, según corresponda, para o señor Wu e familia.

Matías Bruñulf

[8] Life is a tissue. Pois mira por onde, e se a fotografía da web dos Homens no me engana, o que está aos mandos da gravación da maqueta (estudios Krakatoa) é un colega meu (mozo dunha gran amiga da miña moza). Chámase igual, traballa ou mesmo é (co) propietario dun estudio, así que... boi.
Dos Homens non falarei, senón dos Dogs,dos franceses, un dos grupos que adoitaba soar no bar que foi referencia musical alén do noso pobo e da educación sentimental dun servidor. Vendelos como os Strokes ingleses é un menosprezo para os cadelos, que non, non fan nada novo, pero si un rock contundente, que che pon o corpo de verbena, a perna atacada de San Vito e a alma de moinante. E aí están os "Shout", "Somebody", "Hey Belinda", "Shop around" e "Superfriend" (aínda a tal hora, seguro, na memoria de Anthony Submarine) para transmitir o que eu agora non sei. Nada novo; todo bo.

[9] Where is my favourite snot?. Eu falaba dos británicos, meu. ¿Era un bar de malandantes? Se non, ¿cal?

[10] Cialis Farmacia Ahumada Buy Generic Plavix 75 Mg Amoxicillin And Canine Nursing <a href=http://costofvia.com>viagra</a> Viagra Online Us Pharmacy

[11] Acheter Viagra Net En Rouen Levitra 5 Mg Precio <a href=http://achetercialisfr.com>ou trouver cialis sans ordonnance</a> Levitra Se Vende Sin Receta Propecia Generic How Long

[12] Priligy Mastercard Amertripaline On Salle <a href=http://sildenaf100mg.com>viagra</a> Cephalexin Capsule 250