www.bestiario.com/mvcuc/d.php?id=259

DESDE UNA BELLA TERRAZA DEL MIRADOR DE SAN NICOLÁS.... No me motiva escribir sobre la alegría absoluta porque no existe. La vida es una sucesión de desgracias y, de vez en cuando, alguna buena nueva. La soledad y la nostalgia dan mucho más de sí. Si alguien fuese absolutamente feliz, no se dedicaría a hacer canciones sino a gozar del momento.

José Ignacio Lapido. Fugas.

* Vaya a la entrevista completa del ex 091.

[Versión para imprimir] [Enviar]

Publicado el jueves, 22 de diciembre de 2005, a las 20 horas y 51 minutos


[1] Qué fue del siglo XX. SIGUE ESTANDO DIOS DE NUESTRO LADO

"Las monjas reparten comida a los que no han cobrado el paro
otros se conforman vendiendo pañuelos en los semáforos
pero la calle se llena de noche de poetas y borrachos
y de gente que enciende el mechero sobre la palma de su mano.
Aunque nunca lo haya dicho
siempre lo he pensado
sigue estando Dios de nuestro lado.

Los escaparates llenos de reliquias y rosarios
y de gafas de sol que no impiden que el día esté nublado.
Un perro con un ojo negro y con el otro blanco
me mira y me ladra sabiendo lo que yo estoy pensando.

Aunque parezca mentira
el rumor se ha confirmado
sigue estando Dios de nuestro lado.

Se hacen apuestas:
¿Las cosas pueden ir peor?
Todo da vueltas
¿O el que da vueltas soy yo?

Nos vemos el día 9 en "la cola de los milagros"
diremos adiós al malfario besándole los pies al Santo
después nos echaremos al monte y nos iremos cantando
aquella canción que hablaba de un pájaro enjaulado.

Aunque nunca lo haya dicho
siempre lo he pensado
sigue estando Dios de nuestro lado."

Bo Nadal. Pena de entrada de ano, os dous co Arturo, podendo ser, en Santiago. Bicos.
Comentado por Maqroll | 22/12/2005 21:52
[2] Ai, compañeiro... xa gostaría do plan, pero, aínda que Santiago sempre, por qué non unha virada en Río. Supoño que é moito pedir e que dous billetes costan máis que un.

Non sei, por un momento visualicei (buf: visualizar) a escea, e xa sabes, ¿qué queres?, ¿qué chore?

En fin, uns licorka nunha subterránea area reservada tampouco eran mal plan para outro día, penso.

Bueno, meu, que me vou a poñer melancólico e non quero. Polo tanto, máis nada. Mañán saio para Río para pasa-lo Nadal e todavía teño unha semana para pensar qué vou facer en fin de ano: a alternativa non é ruin, máis aínda queda moito, como quen di.

Apertas miles. Un cento delas son para Arturo, que non sei se terá lentes dabondo para poder ler isto. Cóidate, bonitiño, e non me rompas nada por eses mundos de Mao.

Alé, alé

Camarada Matías Bruñulf
Comentado por MB | 22/12/2005 22:14
[3] Ounaintiuán. Sigue estando, sigue estando.
Comentado por MB | 22/12/2005 22:20






Ilustración de Toño Benavides
L M X J V S D
1 2 3 4 5 6 7
8 9 10 11 12 13 14
15 16 17 18 19 20 21
22 23 24 25 26 27 28
29 30
  
  





Bitácoras de Bestiario.com:
Afectos Sonoros | Cómo vivir sin caviar | Diario de una tigresa
El mantenido | El ojo en la nuca | Fracasar no es fácil
La cuarta fotocopia | La guindilla | La trinchera cósmica
Letras enredadas | Luces de Babilonia| Mi vida como un chino



© Bestiario.com 2004
bestiario@bestiario.com

Un proyecto de TresTristesTigres